آدم ها
آدم ها متفاوت هستند.
بضی ها انقدر آرام و بی آزار،بعضی ها پر یر وصدا و مردم آزار
بعضی ها آرام و مردم آزار،بعضی ها پرسر وصدا و بی آزار
من آدم هایی رو می شناسم که هیکسی نیستند اما سر و صداشون زیاده.یه خط قرآن بلدن ،فکر می کنن علامه دهرن
در مقابل آدم هایی که آنفدر دانش دارند که من اصلا نمی تونم بفهمم چزور اون رو در عمرشون کسب مردن یعنی اصلا کی وقت کردن که کسب کنن ئلی توی لاک خودشونن.جز خیر هیچی ندارن،دریای عشقند نسبت به دیگران.آره توی همین ما مردمند به ما درس می دن ،اما اجازه نمی دن حتی اسمشون رو بگیم .همیشه در حال تواضع هستند . من کسی رومی شناسم که سالهاست در نهایت تواضع داره زندگی می کنه وحالا توی ده سالی که من می شناسمش هیچ وقت حتی اجازه نداده ازش تشکر کنم به خاطر کارهاش درحقم. نه به من و نه به هیجکس دیگه ای که بهشون کمک کرده. حداقل دو سه هزار دانشجو که من می شناسم تربیت کرده و هرکدام یه قسمتی از زندگیشونو به اون مدیونن چون فقط استاد درسشون نبوده . اون استاد اخلاق همه و مشاورو راهنمایی بوده که با جون و دل به همه ی ماها کمک کرده.حالا من از همین جا به او می گم . استاد تو به من زندگی رو یاد دادی و ای کاش من بتونم یه روز فقط مثل تو فکر کنم.مثل تو که هیچوقت نمی تونم زندگی کنم.